دکتر فرهنگ نبیعی تصور می‌کند که الماس‌های آسمانی به جا مانده از برخورد یک شهاب‌سنگ با زمین، روی سیاره‌ای تشکیل شده‌اند که مدت‌ها پیش از بین رفته است.
الماس های آسمانی از گور بازگشته
عبارات مهم : سیاره
به گزارش ایسنا و به نقل از انگجت، دانشمندان “موسسه پلی تکنیک فدرال لوزان”(EPFL) از مطالعه یک قطعه شهاب سنگ که در سال 2008 به زمین افتاد، شواهدی را دریافت کرده اند که نشان می دهد ممکن است در سیاره ای به اندازه مریخ تشکیل شده است باشد که اکنون دیگر وجود ندارد.
آرایش یک شهاب سنگ -عناصر تشکیل دهنده و نسبت آنها- معمولا ما را به جایی می رساند که از آن آمده هست. به عنوان نمونه می گوید که این قطعه از ماه یا مریخ آمده هست. ولی مجموعه ای از شهاب سنگ ها از جمله این مورد که در سال 2008 جمع آوری شده است هست، وجود دارند که منشا آشنا شده است ای در آن نمی یابیم. به عنوان نمونه از بدنه سیاره ای که تاکنون از منظومه شمسی محو شده است است.
الماس‌های آسمانی از گور بازگشته
دکتر فرهنگ نبیعی، محقق مهم این پروژه به واشنگتن پست گفت: این نمونه ها از یک دوره زمانی است که ما به آن دسترسی نداریم.
دانشمندان از میکروسکوپ انتقال الکترونی استفاده کرده اند تا از تاریخچه این شهاب سنگ باخبر شوند و ترکیبات آن را بررسی کردند و رسوبات کرومیت، فسفات و آهن نیکل سولفید را یافتند که در داخل الماس های موجود در شهاب سنگ یافت می شد.
دکتر فرهنگ نبیعی تصور می‌کند که الماس‌های آسمانی به جا مانده از برخورد یک شهاب‌سنگ با زمین، روی سیاره‌ای تشکیل شده‌اند که مدت‌ها پیش از بین رفته است.
این مشاهدات آنها را به بعضی از سرنخ ها در مورد چگونگی شکل گیری این الماس ها رساند.
الماس ها اغلب در این خانواده شهاب سنگ ها یافت می شوند، ولی معمولا آنها بسیار کوچک هستند.
محققان می گویند سه راه مهم که این الماس ها می توانند به وسیله آنها شکل بگیرند عبارتند از: طی یک برخورد بزرگ، از طریق رسوب بخار شیمیایی یا از طریق فشار و دمای اوج و پایدار، مانند روشی که الماس روی زمین شکل می گیرد.
الماس‌های آسمانی از گور بازگشته
اندازه الماس ها در این شهاب سنگ که بزرگ تر از دیگران بود، با دو روش اول سازگار نبود، به این معنی که آنها احتمالا از طریق فشار اوج شکل گرفته اند.
به گفته محققان، رسوبات فلزی موجود در آنها به احتمال زیاد در سیاره ای جوان تشکیل شده است اند که حداقل اندازه عطارد و شاید به اندازه مریخ بوده است.
دکتر فرهنگ نبیعی تصور می‌کند که الماس‌های آسمانی به جا مانده از برخورد یک شهاب‌سنگ با زمین، روی سیاره‌ای تشکیل شده‌اند که مدت‌ها پیش از بین رفته است.
گمانه زنی ها حاکی از اینست که در طول سال های اولیه عمر منظومه شمسی، تعدادی پیش سیاره(Protoplanet) وجود داشته اند و از طریق هم افزایی و برخوردها، سیاره های خاکی موجود و بعضی از قمرهای آنها را تشکیل داده اند.
پیش سیاره یک جنین سیاره ای بزرگ است که در داخل یک دیسک پیش سیاره ای ایجاد شده است و روند ذوب داخلی آن جهت ایجاد لایه های تمایز انجام شده است است.
الماس‌های آسمانی از گور بازگشته
به نظر می رسد که پیش سیاره ها؛ از خرده سیاره هایی با اندازه ای در حدود یک کیلومتر، که از نظر گرانشی مدارهای یکدیگر را پیوسته آشفته می ساخته اند، تشکیل شده است باشند که با برخورد با یکدیگر، به تدریج از ائتلاف خرده سیارک ها به سیاره غالب تبدیل گردیده اند.
در مورد سامانه خورشیدی تصور می شود که با برخورد خرده سیارک ها، چند صد جنین سیاره ای ایجاد شده است باشد. چنین جنین هایی به پلوتو شبیه بوده و دارای چند هزار کیلومتر قطر بوده اند.
در طول صدها میلیون سال، آنها نیز با یکدیگر برخورد کردند. دنباله جریان دقیق اینکه برخوردهای سیاره ای با برخورد جنین های سیاره ای با هم مواجه بوده نامشخص هست، ولی تصور می شود که نخستین برخوردها نسل جنین ها را با نسل دوم که مشمول بر جنین های کمتر ولی بزرگ تر است جایگزین کرده است.
اینها به نوبه خود جهت ایجاد نسل سوم جنین های کمتر، ولی حتی بزرگتر ناچار به برخورد بوده اند. در نهایت تنها تعداد انگشت شماری از جنین ها باقی ماندند که جهت تکمیل هم افزایی سیاره ها مناسب بودند.
اگرچه هیچ راهی جهت دانستن اینکه دقیقا چه اتفاقی جهت این سیاره از دست رفته که این الماس را تشکیل داده، افتاده هست، وجود ندارد، ولی می توان گفت که به احتمال فراوان میلیاردها سال پیش به واسطه برخوردها از بین رفته است.
نبیعی می گوید: این بخشی از داستانی است که ما چگونه به وجود آمده ایم.
این پژوهش امروز در مجله Nature Communications منتشر شد.
واژه های کلیدی: سیاره | برخورد | اخبار علمی و آموزشی
دانلود فایل ها
توجه: ممکن است تمام لینک های دانلود به دستور مقام قضایی حذف شده باشد...
